Najczęstsze błędy językowe

• stosowanie niewłaściwych zaimków lub form cza­sowników w odniesieniu do rzeczowników oznaczających grupę osób, ale występujących formalnie tylko w liczbie pojedynczej („młodzież”, „szlachta”!); błąd ciągnie się niekiedy przez kilka zdań

• Przykład:„Młodzież opisana w „Kamieniach na szaniec” występowała przeciwko okupantowi. Byli oni zaangażowani w ruch oporu...” (prawidłowo: „Była ona zaangażowana w ruch oporu”). „Szlachta z Dobrzynia to przykład szlachty zaściankowej. Pracowali oni jak chłopi, ale...” (powinno być „Pracowała ona jak chłopstwo, ale...”)

• używanie form liczby mnogiej wyrazów, które jej nie mają (np. „Utwory mają różne problematyki - powinno być np. „Utwory dotyczą różnych problemów”)

• błędy frazeologiczne (np. „poniósł on zwycięstwo” – zamiast „odniósł”)

• błędy fleksyjne (np. „wersa zamiast „wersu”)

• powtarzanie tych samych wyrazów w bliskim sąsiedz­twie, np. „Jacek Soplica był szlachcicem, który był znany w swoim otoczeniu. Był odważny, śmiały, towarzyski”

• niezręczne rymowanie sąsiadujących ze sobą słów czy fragmentów zdań („pierwszy z wierszy”, „powstanie pytanie, czy to jest zadanie...”)

• naiwne sformułowania typu: „autor miał na myśli”. „Szymborska mówi nam”... „autor myśli, że” (lepiej napisać np.: „z wiersza wynika”, „w utworze mowa o...”, „w tekście sugeruje się...”, „podmiot liryczny wyraża...”)

• nielogiczne sformułowania wynikające z niezrozu­mienia znaczenia wyrazów (np. „Kuklinowski zawdzięczał Kmicicowi śmierć”, „Bohater przeżył pozytywne rozcza­rowanie”)

• niezręczne sformułowania, które trudno zdefinio­wać, wynikające z użycia wyrazów w niewłaściwych kontekstach.

• Przykład: Wiersz „Monolog dla Kasandry” jest przykładem użycia motywu kobiety w literaturze”.

• błędy dotyczące użycia imiesłowów: „Idąc do domu padał deszcz” lub „Idąc przez most, rzeka płynęła wartkim nurtem” - uważaj na nie.
  

• pleonazmy „utwór kończy się szczęśliwym zakończe­niem” lub  „cofać się do tyłu”
  

  

  

ZAPAMIĘTAJ!

 * * *

W górę